گوشی پزشکی یا استِتوسکوپ (Stethoscope) وسیلهای است که میتوان صداهای داخلی و ضعیف قسمتهای مختلف بدن را با آن تقویت و بدون آنکه لازم باشد سر خود را روی شکم یا سینه بیمار بگذاریم معاینه را انجام داد. گوشی معمولاً برای قلب، ریه و گاه شکم به کار میرود.
متداول ترین گوشی پزشکی در بین دیگر انواع گوشی های پزشکی، گوشی های طبی آکوستیک هستند. در این گوشی ها، یک لوله توخالی پرشده از هوا، صدای شنیده شده از قفسه ی سینه را به سمت گوش هدایت می کند. دیافراگم و یک زنگ که از اصلی ترین اجزای آکوستیک می باشد، بر روی قفسه ی سینه بیمار قرار می گیرند و سپس عمل هدایت انتقال صدا به گوش پزشک صورت می گیرد.
گوشی های پزشکی همیشه به عنوان تقویت کننده صداهای دریافتی از داخل بدن عمل کرده اند؛ اما گوشی های آکوستیک در این زمینه بسیار ضعیف عمل می کنند. مشکل تقویت صدا توسط گوشی های پزشکی آکوستیک موجب پدید آمدن گوشی های پزشکی الکترونیکی شدند.
گوشی های الکترونیکی دارای یک سنسور تشخیص صدا می باشند، که موجب رسیدن صدا های داخل بدن به گوش شنونده می شود؛ اما چیزی که موجب تقویت صدا ها می شود، وجود یک تقویت کننده صدا پشت سر سنسور های موجود در گوشی های پزشکی الکترونیکی که از جنس پیزوالکتریک هستند، می باشد.
گوشی های آکوستیک نسبت به گوشی های الکترونیکی در بین مصرف کنندگان رواج بیشتری دارند؛ چرا که گوشی پزشکی الکترونیکی موجب حذف بخشی از صدا ها بر اثر نویز می شود.