سیستم شنوایی(auditory)
سیستم شنوایی از سه بخش تشکیل شده است : گوش خارجی، گوش میانی و گوش داخلی. این سه ، هماهنگ با یکدیگر عمل کرده و صدا را به منظور درک و تفسیر به مغز می فرستند.
در انسان صدا قبل از اینکه شنیده و درک شود از چهار قسمت مجزا عبور می کند: گوش خارجی، گوش میانی، گوش داخلی و مسیر های عصبی مغز.
صدا از طریق لاله گوش و مجرای گوش خارجی به سمت گوش میانی هدایت می شود.
طبق آناتومی و فیزیولوژی سیستم شنوایی با ضربات امواج صوتی به پرده گوش، پرده گوش شروع به حرکت می کند. در این مرحله انرزی صدا از ناحیه هوایی وارد ناحیه جامد (گوش میانی) می شود. زنجیره استخوانی از طریق استخوان چکشی به پرده گوش متصل هستند، بنابراین هر حرکت پرده گوش، باعث حرکت استخوانچه ها نیز می شود.
زنجیره استخوانی از طریق استخوان رکابی انرژی صوتی را از محیط جامد وارد محیط مایع (گوش داخلی) می کنند. استخوانچه رکابی به دریچه بیضی وصل است. حرکت دریچه بیضی باعث حرکت مایعات حلزونی در امتداد غشای پایه می شود. حرکت در طول غشای پایه باعث تحریک مناطق ویژه فرکانسی ارگان کورتی می شود و پیرو آن منجر به تحریک پایانه ای عصبی می شود.
با تحریک امواج عصبی، تغییر دیگری در محیط رخ می دهد این بار از محیط مایع به اعصاب. ایمپالس های عصبی از عصب هشت از طریق چندین هسته در طول مسیر عصبی شنیداری به نواحی مربوطه در مغز فرستاده می شوند. مغز ایمپالس های عصبی را تجزیه و تحلیل و درک می کند.